11/22/2014 01:15:00 μ.μ.
Ο Γιώργος Στόγιας, αφού διάβασε εκατοντάδες παιδικά βιβλία στις κόρες του και τους μαθητές του, έκατσε να γράψει το δικό του. Ένα βιβλίο για παιδιά που να είναι όπως ακριβώς θα το ήθελε, ως πατέρας, δάσκαλος και αναγνώστης λογοτεχνίας.
Η Book Press και ο συγγραφέας προσκαλούν μικρούς και μεγάλους να γίνουν οι «δοκιμαστές» της σειράς Ιστορίες σαν αυτοκόλλητα στον ουρανό. Να τις κάνουν θέατρο στο παιδικό δωμάτιο, στην τάξη ή απλά στη σκηνή του μυαλού τους με τα φώτα της φαντασίας. Εντυπώσεις ευπρόσδεκτες, σε οποιαδήποτε μορφή: ένα σχόλιο γονιού, μια ζωγραφιά ενός παιδιού, ένα τραγούδι μουσικού εμπνευσμένο από μια ιστορία. Όλα έχουν σημασία για το βιβλίο που θα φτιαχτεί στο τέλος αυτής της δημιουργικής διαδικασίας. Κάθε Κυριακή στην Book Press θα δημοσιεύεται μια από τις είκοσι ιστορίες της σειράς, συνοδευόμενη από ένα σχέδιο του moican και υποστηρικτικό υλικό για γονείς και εκπαιδευτικούς. Ένα ελάχιστο γλυκό δώρο για την εβδομάδα που ξεκινά...
Ιστορία 1η: Νέο ταξίδι
Ο Γιάννης ζει σε ένα σπίτι που μοιάζει με πλοίο μέσα στην τρικυμία.
Κανείς δεν είναι στο τιμόνι. Από την καμπίνα του καπετάνιου ακούγεται καβγάς.
Ο Γιάννης πηγαίνει το πρωί στο σχολείο ακόμη ζαλισμένος από το κούνημα της νύχτας.
Τα άλλα παιδιά τρέχουν στην αυλή, «λύκοι και αρνάκια», «κλέφτες κι αστυνόμοι».
Δεν του μιλάει κανείς. Αν θέλει, πρέπει να μπει μόνος του στο παιχνίδι.
Θέλει, αλλά δε βρίσκει το κουμπί που πρέπει να πατήσει για να πάρει μπρος.
Χτυπάει το κουδούνι και πάει πρώτος στη γραμμή να περιμένει.
Στο θρανίο εδώ και καιρό κάθεται μόνος. Οι μαθητές είναι μονός αριθμός.
Στην αρχή της χρονιάς ήταν σε ομάδες αλλά η δασκάλα είπε ότι ήταν πολύ άτακτοι.
Έτσι τους έβαλε δυο δυο. Ο Γιάννης περίσσεψε. Καλύτερα είμαι έτσι, σκέφτηκε.
Σήμερα ήρθε ένα καινούργιο κορίτσι στην τάξη, η Φάντουα από την Παλαιστίνη.
«Κάτσε εκεί», της είπε η δασκάλα, και ο Γιάννης άκουσε τα κοροϊδευτικά γέλια των αγοριών.
Στο μάθημα την άφησε να βλέπει από το βιβλίο του, της δάνεισε κι ένα ξυσμένο μολύβι.
Του έκανε εντύπωση που ήταν ευγενική και προσεκτική, ενώ δεν καταλάβαινε λέξη.
Στο διάλειμμα αγόρασε ένα σάντουιτς και της έδωσε το μισό.
Εκείνη έβγαλε το χαμ και τον ρώτησε αν το ήθελε, μόνο με κινήσεις.
Ο Γιάννης το πήρε και το έχωσε κατσούφικα μέσα στο δικό του μισό.
Ξεκίνησαν να τρώνε δίπλα δίπλα και να κοιτούν μαζί τα άλλα παιδιά να παίζουν.
Όταν τελείωσε το φαγητό της, η Φάντουα γύρισε και του χαμογέλασε, για ευχαριστώ.
Ο Γιάννης δεν ήξερε αν έπρεπε να χαμογελάσει πίσω, και έκανε τον αδιάφορο.
Η Φάντουα του καθάρισε ένα ψίχουλο που του είχε κολλήσει κάτω από το στόμα.
Εκείνος τινάχτηκε απότομα και έδιωξε το χέρι της, εκείνη έφυγε να πάει τουαλέτα.
Ο Γιάννης ανακουφίστηκε που έμεινε μόνος.
Μήπως όμως είχε κάνει βλακεία;
Καθώς περνούσαν οι μέρες, η Φάντουα και ο Γιάννης έκαναν όλο και πιο πολλή παρέα.
Στην αρχή, τα άλλα παιδιά, κυρίως τα κορίτσια, πετούσαν κακίες, ότι θα παντρευτούν κλπ.
Μετά, τους άφησαν στην ησυχία τους, ακόμη κι η δασκάλα ήταν ευχαριστημένη.
Ο Γιάννης βοηθούσε τη Φάντουα να μάθει ελληνικά.
Στα μαθηματικά μάλιστα, εκείνη έλυσε μια δύσκολη άσκηση, πρώτη από την τάξη.
Οι δυο τους συνεννοούνταν πια, με λίγη παντομίμα, λίγες λέξεις και πολλά βλέμματα.
Μια μέρα, έτσι στα ξαφνικά, η Φάντουα δεν ήρθε στο σχολείο.
Ούτε και την επόμενη, ούτε και την επόμενη.
Ο Γιάννης ρώτησε τη δασκάλα.
Εκείνη είπε ότι η Φάντουα μπορεί να πήγε πίσω στη χώρα της ή κάπου στην Ευρώπη.
«Επί τη ευκαιρία», συνέχισε η δασκάλα «είναι και κάτι άλλο, που δε μπορούσα να σας πω: Πριν έρθει εδώ, η Φάντουα ήταν σε ένα καράβι που ναυάγησε. Πέρασε ώρες στη θάλασσα, με ένα σωσίβιο, μέχρι να τη μαζέψουν».
Πήγε ακόμη κάτι να τους πει, αλλά σταμάτησε. ΄
Τους έδωσε ένα φυλλάδιο να χωρίσουν τις λέξεις σε συλλαβές.
Ο Γιάννης τελείωσε τη δουλειά του, ήταν πανεύκολη.
Με το μολύβι του έγραψε στο θρανίο, στην άδεια πια μεριά που καθόταν η Φάντουα: «Κα-λή τύ-χη».
ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
Οι ερωτήσεις που μπορείτε να βρείτε είναι εδώ είναι ανοιχτές και προσφέρονται για συζήτηση. Είναι καλό να χρησιμοποιηθούν, προσαρμοσμένες στο επίπεδο των παιδιών, αφού έχει επιτευχθεί η βασική κατανόηση της ιστορίας.
• Πού βρίσκεται το κουμπί για να ξεκινήσεις να παίζεις; Πώς γίνεται ο Γιάννης να μην μπορεί να το πατήσει;
• Πώς προτιμάς να κάθεσαι στην τάξη, δύο δύο ή σε ομάδες, και γιατί; Πώς νομίζεις ότι θα προτιμούσε να κάθεται ο Γιάννης;
• Γιατί η Φάντουα ήταν προσεκτική στο μάθημα ενώ δεν καταλάβαινε λέξη;
• Τι φαντάζεσαι, τα αγόρια και τα κορίτσια θα συνέχισαν να κοροϊδεύουν τον Γιάννη και τη Φάντουα μέχρι το τέλος, ή θα αλλάξανε συμπεριφορά; Γιατί;
• «Η Φάντουα ήταν σε ένα καράβι που ναυάγησε. Πέρασε ώρες στη θάλασσα, με ένα σωσίβιο, μέχρι να τη μαζέψουν». Μπορεί τέτοια πράγματα να συμβαίνουν στα αλήθεια, στην πραγματική θάλασσα;
• Τι μπορεί να μην είπε η δασκάλα όταν σταμάτησε απότομα να μιλάει για το ναυάγιο; Γιατί υποθέτετε ότι το έκανε;
• Όταν μεγαλώσει, θα θυμάται άραγε η Φάντουα τον Γιάννη; Με τι σκέψεις και συναισθήματα;
• Ο Γιάννης «ζει σε ένα σπίτι που μοιάζει με πλοίο στην τρικυμία» και η Φάντουα «ήταν σε ένα καράβι που ναυάγησε». Σε τι μοιάζουν αυτά τα δύο πλοία και σε τι διαφέρουν;
• Ποιο σημείο στο σχέδιο σού έκανε εντύπωση; Τι σε κάνει να σκεφτείς για την ιστορία που συνοδεύει;
• Πώς προτιμάς να κάθεσαι στην τάξη, δύο δύο ή σε ομάδες, και γιατί; Πώς νομίζεις ότι θα προτιμούσε να κάθεται ο Γιάννης;
• Γιατί η Φάντουα ήταν προσεκτική στο μάθημα ενώ δεν καταλάβαινε λέξη;
• Τι φαντάζεσαι, τα αγόρια και τα κορίτσια θα συνέχισαν να κοροϊδεύουν τον Γιάννη και τη Φάντουα μέχρι το τέλος, ή θα αλλάξανε συμπεριφορά; Γιατί;
• «Η Φάντουα ήταν σε ένα καράβι που ναυάγησε. Πέρασε ώρες στη θάλασσα, με ένα σωσίβιο, μέχρι να τη μαζέψουν». Μπορεί τέτοια πράγματα να συμβαίνουν στα αλήθεια, στην πραγματική θάλασσα;
• Τι μπορεί να μην είπε η δασκάλα όταν σταμάτησε απότομα να μιλάει για το ναυάγιο; Γιατί υποθέτετε ότι το έκανε;
• Όταν μεγαλώσει, θα θυμάται άραγε η Φάντουα τον Γιάννη; Με τι σκέψεις και συναισθήματα;
• Ο Γιάννης «ζει σε ένα σπίτι που μοιάζει με πλοίο στην τρικυμία» και η Φάντουα «ήταν σε ένα καράβι που ναυάγησε». Σε τι μοιάζουν αυτά τα δύο πλοία και σε τι διαφέρουν;
• Ποιο σημείο στο σχέδιο σού έκανε εντύπωση; Τι σε κάνει να σκεφτείς για την ιστορία που συνοδεύει;
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου