«Αυτό που χρειάζεται είναι να προωθήσουμε μια ατζέντα συνεργασίας και συνανάπτυξης, προκειμένου να ενισχυθεί η ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων, να πάει η περιοχή μπροστά και να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις του 21ου αιώνα, στην οικονομία, στην ασφάλεια, στην περιφερειακή σταθερότητα».
Η αναφορά του πρωθυπουργού αμέσως μετά τη συνάντηση στο Νταβός με τον ομόλογό του της ΠΓΔΜ, είναι ενδεικτική για το τι κρύβεται πίσω από την πρεμούρα της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά τις «διευθετήσεις» με τη γείτονα, προκειμένου να ξεκλειδώσει η συμμετοχή της σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Το ίδιο άλλωστε αποτυπώθηκε και την επόμενη μέρα στη συνάντηση με τον Αλβανό πρωθυπουργό, όπου προαναγγέλθηκε η υπογραφή μέσα στην άνοιξη «στρατηγικής συμφωνίας που να επιλύει κρίσιμες διαφορές και να ανοίγει το δρόμο για προώθηση των διαπραγματεύσεων για ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ».
Η «ευκαιρία» και η «αναγκαιότητα» της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» της περιοχής, ώστε πιο γρήγορα να «τρέξουν» τα σχέδια ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ για το πέρασμα αγωγών και δρόμων μεταφοράς, αντιπαραθετικά με τα σχέδια άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων όπως η Ρωσία, αποτυπώθηκαν εξάλλου και σε δηλώσεις, όπως αυτή του Αμερικανού πρέσβη, Τζ. Πάιατ, ο οποίος μίλησε για «ιδανική περίοδο για διάλογο ώστε να βρεθεί λύση», και αυτές των Ευρωπαίων αξιωματούχων μέσα στη βδομάδα, που παράλληλα περιέγραψαν και ένα σφιχτό χρονοδιάγραμμα για το επόμενο διάστημα σε ό,τι αφορά τις προσπάθειες διεύρυνσης της ιμπεριαλιστικής ένωσης στα Δ. Βαλκάνια.
Σε αυτά ακριβώς τα σχέδια η κυβέρνηση, για λογαριασμό των συμφερόντων της αστικής τάξης, επιχειρεί να παίξει ρόλο «σημαιοφόρου», με τον πρωθυπουργό να δηλώνει ότι «αυτή είναι η θέση της Ελλάδας ως μιας δύναμης ευθύνης, σταθερότητας και συνεργασίας στην περιοχή», θυμίζοντας πως «γι’ αυτόν το λόγο προχωρήσαμε και σε σημαντικές πρωτοβουλίες στην περιοχή των Βαλκανίων, σε διμερές, τριμερές, αλλά και τετραμερές επίπεδο», αναφερόμενος στα σχήματα εμπέδωσης της ιμπεριαλιστικής «σταθερότητας» που στήνονται στην περιοχή, με πρωταγωνιστικό το ρόλο και της κυβέρνησης.
Κωδικοποιώντας το τι επιδιώκει η εγχώρια αστική τάξη από τους ρόλους αυτούς, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης έλεγε μέσα στη βδομάδα ότι «από αυτό θα ενισχυθεί, πρώτον, ο γεωπολιτικός ρόλος της Ελλάδας στα Βαλκάνια (…) Επίσης, υποδομές που ανήκουν στην Ελλάδα θα αποκτήσουν μια ισχυρή βαλκανική προστιθέμενη αξία: Τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης, της Καβάλας, της Αλεξανδρούπολης, η Εγνατία, ο αγωγός του φυσικού αερίου. Ένα σχέδιο οικονομικής συνεργασίας (…) ωφελεί όλη την περιοχή, αλλά ιδιαίτερα την Ελλάδα, που είναι το πιο παλιό μέλος, η πιο ισχυρή οικονομία, με το πιο καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό και με το μεγάλο πλεονέκτημα της πρόσβασης στη θάλασσα».
Είναι αυτά ακριβώς τα σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων που βαφτίζονται «εθνικό συμφέρον» και, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζονται η κυβέρνηση αλλά και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα περί «ευημερίας» και «σταθερότητας», αποτελούν την πηγή των μεγάλων κινδύνων για τους λαούς της περιοχής.
Δείχνουν το «δέντρο» για να εγκλωβίσουν το λαό
Αυτό το «δάσος» των ιμπεριαλιστικών σχεδίων και ανταγωνισμών προσπαθούν να κρύψουν δείχνοντας στο λαό το «δέντρο» της ονοματολογίας και τραβώντας ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές για κάθε χρήση ανάμεσα σε κοσμοπολίτες και εθνικιστές, που στριμώχνονται εξίσου κάτω από την ομπρέλα των ευρωΝΑΤΟικών σχεδίων στην περιοχή.
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο γίνεται διπλά προκλητική η προσπάθεια της κυβέρνησης, η οποία, αξιοποιώντας κινήσεις εθνικιστικών δυνάμεων, αλλά και αντιφάσεις στη στάση της ΝΔ, επιχειρεί να παρουσιάσει τα ευρωατλαντικά σχέδια που υπηρετεί ως τάχα «υπέρβαση των εθνικισμών» και «αλυτρωτισμών», όταν είναι αυτοί ακριβώς οι σχεδιασμοί που ανάβουν το φιτίλι του εθνικισμού, ενώ η παρουσία ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ στην περιοχή έχει σημαδευτεί από την αλλαγή συνόρων, τη δημιουργία κρατών – προτεκτοράτων, τη λογική του «διαίρει και βασίλευε», τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους για τη μοιρασιά της λείας.
Αλήθεια, πόσο εμπόδισαν την αμφισβήτηση συνόρων, τις παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων, την ανακίνηση ακόμα και ανύπαρκτων μειονοτικών ζητημάτων σε βάρος των λαών της περιοχής, η πορεία της Ελλάδας, της Τουρκίας, της Αλβανίας κ.λπ. στο ΝΑΤΟ και η επέκταση των σχεδιασμών της ΕΕ στην περιοχή;
Την ενεργότερη εμπλοκή σε αυτά τα σχέδια για λογαριασμό των συμφερόντων της αστικής τάξης δεν αμφισβητούν σε καμία περίπτωση η ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, που ψάχνουν να «διαφοροποιηθούν» από την κυβέρνηση ή που προσπαθούν να ψαρέψουν στα θολά νερά του εθνικισμού, τροφοδοτώντας τα συλλαλητήρια που διοργανώνουν εθνικιστικές, ακόμα και φασιστικές δυνάμεις, επιχειρώντας να καπηλευτούν λαϊκές ανησυχίες, να κρύψουν την ουσία του ζητήματος, να παγιδεύσουν λαϊκές δυνάμεις.
Και από αυτήν την άποψη, εξάλλου, η προσπάθεια με μοχλό το ζήτημα της ΠΓΔΜ να ανακατευτεί η σούπα του αστικού πολιτικού συστήματος «σε όλο το φάσμα», από τις διεργασίες και την προσπάθεια διαμόρφωσης σχημάτων «δεξιά της δεξιάς», έως τις υπόνοιες για αλλαγή στο κυβερνητικό σχήμα και επιτάχυνση των διεργασιών στη σοσιαλδημοκρατία, τίποτα το θετικό δεν προμηνύει για το λαό.
Η «άλλη όψη» της αντιλαϊκής επίθεσης
Οι εργαζόμενοι, ο λαός χρειάζεται να δουν καθαρά το γεγονός ότι οι σχεδιασμοί αυτοί αποτελούν την «προέκταση» της αντιλαϊκής επίθεσης με την οποία έρχονται αντιμέτωποι, πάλι για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των επιχειρηματικών ομίλων.
Στην άλλη πλευρά τους τα σχέδια αυτά έχουν την προετοιμασία του επόμενου γύρου της αντιλαϊκής επίθεσης, όπως αυτή σηματοδοτήθηκε από τις αποφάσεις του Γιούρογκρουπ στην αρχή της βδομάδας, τις νέες δεσμεύσεις για γενίκευση των πλειστηριασμών για τα λαϊκά σπίτια προκειμένου να «θωρακιστεί» το τραπεζικό σύστημα, την επίσπευση της φοροεπιδρομής για να πιαστούν οι στόχοι των ματωμένων πλεονασμάτων, την προετοιμασία των επόμενων δεκάδων μέτρων στο πλαίσιο της 4ης «αξιολόγησης», ώστε να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας στο κεφάλαιο.
Αλλά και ως προαπαιτούμενο για να ανοίξει η όποια συζήτηση για τη διευθέτηση του κρατικού χρέους, με τις δηλώσεις των «θεσμών», όσο και του ίδιου του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης να συμφωνούν ότι ανεξάρτητα από το πώς θα βαφτιστεί η έξοδος στις αγορές, θα σημάνει νέα μνημόνια και εποπτεία για το λαό και τις ανάγκες του.
Αντεπίθεση για τις εργατικές – λαϊκές ανάγκες
Τα παραπάνω, που τροφοδοτούν και την αποθράσυνση της εργοδοσίας στους χώρους δουλειάς, δείχνουν ότι τώρα δεν είναι ώρα για μάταιες προσδοκίες και αυταπάτες περί καπιταλιστικής ανάπτυξης που μπορεί να υπηρετεί ταυτόχρονα και τις εργατικές – λαϊκές ανάγκες και τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Το ίδιο άλλωστε επιβεβαιώνει και η εμπειρία που συσσώρευσαν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα από τα τρία χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που συμπληρώθηκαν αυτές τις μέρες, μαζί βέβαια με το συμπέρασμα ότι τίποτα φιλολαϊκό δεν πρόκειται να προκύψει από την εναλλαγή των αστικών κυβερνήσεων, από τη μάταιη περιπλάνηση από τον Αννα στον Καϊάφα, από το «δηλητήριο» του τάχα «μικρότερου κακού» που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί το λαό από το κακό στο χειρότερο, αφού το κεφάλαιο δεν ξεδιψάει και δεν χορταίνει όσες λαϊκές θυσίες κι αν γίνουν στο βωμό της κερδοφορίας του.
Η πείρα αυτή χρειάζεται να κατατεθεί όχι στο ταμείο της απογοήτευσης, αλλά σε εκείνο της οργάνωσης, του αγώνα, της διεκδίκησης. Ωστε σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιά να δυναμώσουν οι εστίες διεκδίκησης, η δράση, η αλληλεγγύη. Για Συλλογικές Συμβάσεις που να καλύπτουν τις ανάγκες και τις απώλειες των προηγούμενων χρόνων, για το μεροκάματο, την Υγεία και την Πρόνοια, για να μη βγει «στο σφυρί» κανένα σπίτι λαϊκής οικογένειας, αλλά και ενάντια στην επικίνδυνη εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του, για να περάσει ο λαός στην αντεπίθεση.
1/31/2018 12:53:00 π.μ.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΦΥΓΜΟΣ
ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ, ΚΥΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑ, ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ, ΤΟΠΙΚΑ
No comments
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου