11/27/2017 08:32:00 π.μ.
Η Ιωνική
Στέγη επέλεξε στις φετινές της
εκδηλώσεις «Μικρασιατικά 2017» να
παρουσιάσει στο κοινό της Ηλιούπολης το
νέο βιβλίο του Θοδωρή Δεύτου. «ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΣΑ , ΤΖΑΝΟΥΜ!»
Στο Μουσείο της Εθνικής Αντίστασης την
Παρασκευή 6 Οκτωβρίου το κοινό ταξίδευσε με λόγο και
εικόνα στην Κωνσταντινούπολη της καρδιάς
μας.
Η Πρόεδρος της Ιωνικής Στέγης με τον συγγραφέα του βιβλίου
Η πρόεδρος
της Στέγης Πίκουλα Αργυρώ καλωσόρισε τον
συγγραφέα και την ομιλίτρια εκπαιδευτικό
Αλέκα Στεργίου, τονίζοντας στο πρόλογο της ότι Μικρασιάτικη οικογένεια της Ηλιούπολης
επιλέγει για μια ακόμα φορά να εντάξει
στις εκδηλώσεις μνήμης τις σελίδες του
συγκεκριμένου βιβλίου, του
οποίου η θεματολογία εξιστορεί της
ζωές δυο γυναικών που από τα «πλούτια» και τα «μετάξια» βρέθηκαν ξαφνικά άκληροι πρόσφυγες μέσα στον ίδιο τους
το τόπο
, στην άλλη άκρη του
Αιγαίου, ακριβώς όπως και
οι πρόσφυγες της καμένης γης της
Ιωνίας το 1922.
Οι εξομολογήσεις των δυο γυναικών , της
μητέρας Ρωξάνης και της κόρης,
σαν δυο ατόφια βλαστάρια του
προκομμένου ελληνισμού της Πόλης,
εντάσσονται μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι του ελληνισμού που πολλάκις
καθίσταται οδυνηρό, τραγικό, καταστροφικό.
Ταυτόχρονα όμως η μεστή πέννα του συγγραφέα έρχεται και συγκρατεί τα λόγια των ηρωίδων στα πλαίσια μιας αξιοθαύμαστης
ευπρέπειας - περηφάνιας και αυτοσεβασμού,
χαρακτηριστικά δείγματα της φυλής μας. Καμία από της δυο δεν παραδίδεται στο κλαυθμό της απώλειας του ενδόξου
παρελθόντος και των
περασμένων μεγαλείων αλλά το τεράστιο ψυχικό μεγαλείο
της καρδίας τους, προβάλλουν τα βήματα που ακολουθήσαν για να στήσουν τις νέες ζωές τους στην πόλη
της Αθηνάς
Αριστερά Λυμπιρίδης Εμμανουήλ Ηλιουπολιτής επιχειρηματίας από την πόλη , Δεξιά ο συγγραφέας του βιβλίου θοδωρής Δεύτος
Η πρωτεύουσα που χωρίς πρόθυμα και χωρίς
ανοιχτές αγκάλες δέχθηκε τόσο τους
προσφυγές του 1922 όσο και τους
κωνσταντινοπολίτες του 1955 & 1965. Όμως ο πλούτος των ιδεών τους, η
ποιότητα , η επιχειρηματικότητα , η γνώση , η καλλιέργεια που έφεραν οι Ρωμιοί
της Πόλης στην Ελλάδα, πρέπει να
προβάλλονται , δεν πρέπει να χαθούν, να
αλλοιωθούν, να ξεθωριάσουν με το πέρασμα του χρόνου. Αυτό το
μήνυμα στέλνει ο συγγραφέας μέσα από το
στόμα της μητέρας Ρωξάνης προς στις
νεότερες γενιές όπως χαρακτηριστικά αποτυπώνεται στο τελευταίο της
γράμμα προς τα παιδιά της και τα εγγόνια της και κατά επέκταση σε μας όλους.΄” Με
τις μνήμες και τις παραδόσεις
πρέπει να μπολιάσετε και τις επόμενες γενιές της Κωνσταντινούπολης
γιατί δεν πρέπει να ξεχάσει κάνεις τι είχαμε , τι χάσαμε και κυρίως γιατί
το χάσαμε. “
Στη
συνέχεια της εκδήλωσης η Αλέκα Στεργίου ανάλυσε το λογοτεχνικό ύφος του συγγραφέως, την αφηγηματική ροή του λόγο του και εστίασε στο ταλέντο
του και στην εμπειρία να εφεύρει τεχνικές που
αποφεύγουν την σύγχυση του αναγνώστη από τις ταυτόχρονες διηγήσεις. Τόνισε
επίσης την μοναδική ένταση που θα ζήσει
ο αναγνώστης από την επιμέλεια του κειμένου
και δη από την γλωσσολαλιά του
Κωνσταντινοπολίτη και έκλεισε διαβάζοντας αποσπάσματα του έργου .
Ο συγγραφέας όμως ανέβασε το ενδιαφέρον της βραδιάς με την απευθείας
συνομιλία που είχε με το κοινό και την
ανταλλαγή συναισθημάτων, απόψεων, θέσεων
που αντάλλαξε μαζί του.
Η εκδήλωση έκλεισε με τραγούδια της Πόλης από την Ευγενία
και Γεώργιο Ματζούνη 
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου