ΣΥΝΕΡΓΟΙ: Όταν το Παλιό κάνει την εμφάνισή του σαν Νέο μασκαρεμένο. ~ Ο ΣΦΥΓΜΟΣ ΤΗΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2019

ΣΥΝΕΡΓΟΙ: Όταν το Παλιό κάνει την εμφάνισή του σαν Νέο μασκαρεμένο.

Νέα… «Φυντάνια» στην πολιτική σκηνή της πόλης μα όχι και άγνωστα. Ένα χρόνο τώρα με αφετηρία τους τα γραφεία της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ είχαν σειρά από πολιτικές δράσεις με μαρκίζα στα πάνελ, τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και τα “ριζοσπαστικά προτάγματα” της κυβερνώσας αριστεράς, όπως η καύση των νεκρών, οι αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση, η απενοχοποίηση της κάνναβης, η ζωόφιλος δράση κλπ.

Με διαβατήριο την ταυτότητα του ηλικιακά νέου, θέλουν να τους αναγνωριστεί και ο …καινοτόμος πολίτικος λόγος, ο ριζοσπαστισμός που… λείπει από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις!!!

Δεν ασχοληθήκαμε μαζί τους μη φανούμε προπέτες, αφήσαμε χρόνο να καταλάβουμε το στίγμα τους!!! Δυστυχώς, γιατί νέα παιδιά, αφήνουν ένα στίγμα συντηρητικό, στρόγγυλο και βολικό στο σύστημα και όχι καινοτόμο.

Εκεί όμως που πέφτουνε όλες οι γραμμές της ανοχής μας είναι η ανακοίνωση τους για την δημοσία περιουσία!!!

Ένα πλήρες νεοφιλελεύθερο περιβόλι σκέψης, που απογειώνει την επιχειρηματική δράση στην δημόσια γη και δικαιώνει την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και Υπερταμείου.

Νέοι που λένε ανοιχτά, ότι δεν τολμούν να πούνε οι «πολιτικοί πατεράδες τους» στην πόλη. Εντυπωσιάζει δε όχι τόσο η άγνοια γύρω από την δημόσια γη και την ιστορία της και που κάποιους από εμάς μας σκοτώνει γιατί την ζήσαμε (…το νεαρό της ηλικίας τους γαρ!!!) άλλα η περισσή αδιαφορία τους να μάθουν, να ψάξουν στοιχειωδώς την ιστορία της πόλης, της δημόσιας γης, να μην εμφανίζονται ως αδαείς.

Μια ένδεια της ιστορίας του λαού της πόλης και που το ιντερνετικό marketing στο οποίο ασκούνται εξαπολύοντας λεκτικές και πολιτικές ρουκέτες τους κάνει, να πιστεύουν ότι «δεν έγινε και τίποτα» που κάνουν “σκόνη” την ιστορία και το μυαλό μας!!!

Επιλέγουμε να τους «εκθέσουμε» μέσα από ένα εκτενές τμήμα της ανακοίνωσης τους για την Δημόσια Περιουσία (2/2/2019):

«Η Δημόσια Περιουσία στην πόλη μας αποτέλεσε για δεκαετίες ένα από τα πιο κεντρικά ζητήματα αντιπαράθεσης και δικαστικών συγκρούσεων σπαταλώντας ομολογουμένως ένα τεράστιο πολιτικό και νομικό κεφάλαιο (!!!) (ρε από κάπου το έχουν αντιγράψει τούτο το γλωσσικό κατασκεύασμα από πού;)

Με εξαίρεση την περίοδο της επταετίας (sic), οι δημοτικές αρχές του τόπου ακολούθησαν κοινές θέσεις οικειοποίησης των δημοσίων ακινήτων με στόχο το τέλος της διαμάχης, προς όφελος του Δήμου Ηλιούπολης. Το οριστικό τέλος της οποίας επήλθε μετά από την πρόσφατη τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου, που δικαίωσε τους μακροχρόνιους αγώνες των συμπολιτών μας (sic!!!)

Την απόφαση αυτή ακολούθησε η παραχώρηση 94 δημοσίων ακινήτων στην ΕΤΑΔ προς αξιοποίηση (!!!) Το γεγονός αυτό δημιούργησε μια νέα πραγματικότητα, που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ή να παραβλέψουμε με ιδεολογικά ξόρκια ή κατά φαντασίαν ερμηνείες.

Το δίλημμα της δημόσιας ή ιδιωτικής διαχείρισης μπήκε εκ των πραγμάτων στο τραπέζι και είναι και αυτό που θα συζητηθεί (sic).

Το παράδειγμα της δημόσιας διαχείρισης των κοινών αγαθών είχε ως αποτέλεσμα μεγάλη γραφειοκρατία και αναποτελεσματικότητα. Από την άλλη, η άκρατη και κερδοσκοπική ιδιωτικοποίηση δημιούργησε κοινωνικές ανισότητες και αποκλεισμό.

Είμαστε βέβαιοι πως οι χώροι και οι υποδομές που έχουν ως στόχο την κοινωνική ωφέλεια πρέπει να διαχειρίζονται από το Δήμο, διασφαλίζοντας τον χαρακτήρα και τη λειτουργία τους. Όμως και σε αυτό το πλαίσιο χρειάζεται ορθολογικός σχεδιασμός και κοστολογημένες προτάσεις για να εξασφαλίζεται η βιωσιμότητα και να εξυπηρετούνται οι κοινωνικές ανάγκες.

Θεωρούμε ότι με αυτές τις συνθήκες, η συνέργεια ή η συνδιαχείριση με μη κερδοσκοπικούς ή συνεταιριστικούς οργανισμούς πρέπει να προωθηθεί…

Οι προτάσεις από ιδιώτες για ενοικίαση χώρων με εμπορικούς σκοπούς που δεν θα αλλοιώνουν τη φυσιογνωμία της πόλης και θα προσθέτουν στην τοπική αγορά δεν πρέπει να δαιμονοποιούνται (!!!), αλλά να εξετάζονται και να πραγματοποιούνται πάντοτε δημόσια, με διαφανείς και αξιοκρατικούς όρους!!! Κατ’ αυτόν τον τρόπο διαμορφώνεται μια συνολική οπτική για την αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας με πραγματικούς στόχους αλλά και όραμα για το μέλλον της πόλης.” (sic… sic… sic…) !!!!!!!!!!!!!!!!!!

Εμείς τους αφιερώνουμε ένα ποίημα του ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ “Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥ”.

“Στεκόμουν πάνω σ’ ένα λόφο κι είδα το Παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα Νέο. Σέρνονταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί. Βρομούσε νέες μυρουδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε ξαναμυρίσει. Η πέτρα που πέρασε κατρακυλώντας ήταν η νεότερη εφεύρεση. Και τα ουρλιαχτά από τους γορίλες που βαράγανε τα στήθια τους. Συνθέτανε την πιο μοντέρνα μουσική. Παντού μπορούσες να δεις τάφους ανοιχτούς που χάσκανε άδειοι καθώς το Νέο πλησίαζε την πρωτεύουσα.

Ολόγυρα στέκανε όσοι εμπνέονταν από τον τρόμο, κραυγάζοντας: Φτάνει Το Νέο, το Ολοκαίνουργιο, χαιρετήστε το Νέο, γίνεται και εσείς νέοι σαν και εμάς!

Κι αυτοί που ακούγανε, τίποτα άλλο δεν ακούγανε από τις κραυγές τους, Μα αυτοί που βλέπανε, βλέπανε αυτά που δεν φωνάζονταν.

Έτσι το Παλιό έκανε την εμφάνισή του σε Νέο μασκαρεμένο, Και έφερε αλυσοδεμένο μαζί του το Νέο να το παρουσιάσει σαν Παλιό. Το νέο βάδιζε αλυσοδεμένο και ντυμένο με κουρέλια. Αποκαλύπτονταν τα θεσπέσια μέλη του.

Κι η πομπή συνέχιζε να προχωράει μες τη νύχτα, μα αυτό που πήρανε για χάραμα ήταν το φως απ’ τις φωτιές στον ουρανό.

Και η κραυγή: Φτάνει Το Νέο, το Ολοκαίνουργιο, χαιρετήστε το Νέο, γίνεται και εσείς νέοι σαν και εμάς! Πιο εύκολα θα ακουγότανε, αν όλα δεν είχανε πνιγεί μες τις ομοβροντίες των όπλων”