Στην εκδήλωση-Συζήτηση με θέμα: "Το πέρασμα από την ταφή στην καύση, χωρίς φόβους και προκαταλήψεις", που οργάνωσαν οι "Συνεργοί με την Ηλιούπολη", εκ μέρους της Κι.Π.Η. μίλησε η Ευαγγελία Δημητρίου.
...Ο κάθε πολίτης πρέπει να είναι ελεύθερος να αποφασίσει για τη δική του κηδεία. Η ελεύθερη επιλογή της μετά θάνατον διάθεσης του ανθρώπινου σώματος, συνάδει με το άρθρο 5 παρ. 1 του Συντάγματος, που κατοχυρώνει την ελευθερία ανάπτυξης της προσωπικότητας και την ισότητα των πολιτών ενώπιον του νόμου.
Το άρθρο αυτό παρέχει στο άτομο το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και της αυτοδιάθεσης, με το οποίο μπορεί να προσδιορίζει μόνο του την προσωπικότητά του και να προβαίνει στις δικές του επιλογές.
Αυτό το δικαίωμα έχουν αναγνωρίσει η Καθολική, η Προτεσταντική Εκκλησία καθώς και η Ορθόδοξη Εκκλησία στις Ανατολικές χώρες. Δεν το έχει αναγνωρίσει η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Παρόλα ταύτα, σύμφωνα με το νόμο 4368/2016, κάθε φυσικό πρόσωπο, εφόσον το επιθυμεί, μπορεί ελεύθερα με ρητή, χωρίς όρο ή αίρεση, δήλωσή του ενώπιον συμβολαιογράφου να ορίσει τον τύπο της τελετής της κηδείας του και τον τόπο ενταφιασμού του και τα αρμόδια όργανα ή οι υπηρεσίες, που επιμελούνται της ταφής του νεκρού οφείλουν να συμμορφώνονται στη διατυπωθείσα επιθυμία του θανόντος, χωρίς οποιαδήποτε άλλη προϋπόθεση ή διαδικασία ακόμη και αν εναντιωθούν συγγενείς οποιουδήποτε βαθμού.
Αυτό σημαίνει ότι οι ιερείς υποχρεώνονται να τελέσουν θρησκευτική κηδεία αν τους το ζητηθεί, από όποιον έχει επιλέξει την καύση, αρκεί να υπάρχει συμβολαιογραφική πράξη που να επιβεβαιώνει την επιθυμία του θανόντος, οπότε στο τελετουργικό της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν αλλάζει το ουσιώδες που απασχολεί τους περισσότερους πιστούς, που είναι η ανάγνωση των ευχών και της εξοδίου ακολουθίας από τον ιερέα, για να «φύγει» ο νεκρός με την ευλογία της Εκκλησίας.
Αλλάζει μόνο ο τρόπος διαχείρισης της σορού, στην οποία ο ενταφιασμός αντικαθίσταται από την αποτέφρωση.
Για όσους δεν επιθυμούν κηδεία με το τελετουργικό της Ορθόδοξης Εκκλησίας, τους δίνεται επιτέλους η δυνατότητα να τελεστή μια κηδεία κατ’ αρχήν χωρίς την τήρηση ενός θρησκευτικού τελετουργικού, που όταν είναι εν ζωή θεωρούν περιττό ή δεν πιστεύουν σ’ αυτό.
Κατά δεύτερον τους δίνεται η δυνατότητα να ακολουθήσουν ένα διαφορετικό τελετουργικό με διαφορετικές διαδικασίες, χωρίς την επώδυνη εμπειρία της διατήρησης ενός τάφου σε ένα ασφυκτικά γεμάτο νεκροταφείο και της ακόμη πιο επώδυνης εμπειρίας της εκταφής των οστών, με κίνδυνο να αντιμετωπίσουν τα οικεία τους πρόσωπα ένα μουμιοποιημένο σώμα και στη συνέχεια αυτό να οδηγηθεί στο χωνευτήρι!
Το πρόβλημα που μας οδηγεί στην αναζήτηση και άλλης λύσης εκτός από την ταφή, πέραν από τη διαφορετική φιλοσοφική και θρησκευτική προσέγγιση του θέματος από κάθε άνθρωπο, είναι και ο υπερκορεσμός των κοιμητηρίων στα σύγχρονα αστικά κυρίως κέντρα.
Ήδη στην Αθήνα, τα περισσότερα από τα 30 κοιμητήρια που υπάρχουν, δεν πληρούν τις βασικές προϋποθέσεις λειτουργίας που απαιτούνται από το νόμο!...
Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη την ομιλία ΕΔΩ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου