Λαϊκή Συσπείρωση Ηλιούπολης: Το γεράκι ~ Ο ΣΦΥΓΜΟΣ ΤΗΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2020

Λαϊκή Συσπείρωση Ηλιούπολης: Το γεράκι

Αν και ελάχιστα γίνονται γνωστά από όσα συζητούν κυβέρνηση – Πομπέο πίσω από κλειστές πόρτες, η ατζέντα της επίσκεψης και η «κοινή δήλωση» των δύο ΥΠΕΞ ένα πράγμα επιβεβαιώνουν:

Ότι ο λαός θα πρέπει να κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα, ειδικά μπροστά στις επικίνδυνες αμερικανοΝΑΤΟικές διευθετήσεις που «τρέχουν» στην περιοχή, αλλά και τις διερευνητικές επαφές για τα Ελληνοτουρκικά, που αναμένεται να ξεκινήσουν στην Κωνσταντινούπολη.

Η επίσκεψη Πομπέο επιταχύνει αυτές τις διευθετήσεις, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για τη διασφάλιση της ΝΑΤΟικής συνοχής και την υποστήριξη των σχεδιασμών της ευρωατλαντικής συμμαχίας στην περιοχή. Αλλά και για τα επιχειρηματικά σχέδια μονοπωλίων των ΗΠΑ, κυρίως αυτών που έχουν σχέση με την Ενέργεια.

Μια ματιά στα «ενεργά μέτωπα» της ελληνοαμερικανικής «συνεργασίας», που καταγράφει και η «κοινή δήλωση», δείχνει ότι η ατζέντα της επίσκεψης Πομπέο είναι εφ’ όλης της ύλης και επιβεβαιώνει τους κινδύνους που παραμονεύουν για το λαό από τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια.

Ξεκινώντας από βορρά, το ενδιαφέρον των ΗΠΑ συγκεντρώνει το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, ως στρατιωτικός και επιχειρηματικός κόμβος. Η Αλεξανδρούπολη σχεδιάζεται να παίξει ρόλο στην παραπέρα οικονομική διείσδυση των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, ως αντίβαρο στην αυξανόμενη επιρροή Κίνας και Ρωσίας.

Οπως αναφέρεται και επίσημα, ένας από τους σκοπούς της επίσκεψης Πομπέο είναι να συζητήσει για το ρόλο της Ελλάδας στην «ενεργειακή διαφοροποίηση» της περιοχής, που σημαίνει απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, με αξιοποίηση εναλλακτικών πηγών, υποδομών και δρόμων της Ενέργειας.

Ο βασικός ρόλος όμως της Αλεξανδρούπολης είναι η προώθηση ΝΑΤΟικών στρατιωτικών δυνάμεων προς τα σύνορα με τη Ρωσία και ο έλεγχος των στενών από και προς τη Μαύρη Θάλασσα, όπου έχει τις βάσεις του ο ρωσικός στόλος που επιχειρεί στη Μεσόγειο.

Κατεβαίνοντας νοτιότερα, το αμερικανικό ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας, που η κυβέρνηση παζαρεύει να πουλήσει στην ΟΝΕΧ, ιδιοκτήτρια και των Ναυπηγείων της Σύρου.

Ο σχεδιασμός είναι να αποτελέσουν σταθμό υποστήριξης του 6ου Στόλου που επιχειρεί στην περιοχή, αναβαθμίζοντας το ρόλο της Ελλάδας ως βάσης πολεμικής εφόρμησης, σε συνδυασμό με τις άλλες στρατιωτικές βάσεις και «συμμαχικές» υποδομές σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια.

Φτάνοντας στο νότιο άκρο, το επίκεντρο του αμερικανικού ενδιαφέροντος δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από τη βάση της Σούδας, που επεκτείνεται σε υποδομές και επιχειρησιακές δυνατότητες, με το «βεληνεκές» της να καλύπτει ολόκληρη τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή, τον Περσικό Κόλπο και τη Βόρεια Αφρική.

Μιλώντας γι’ αυτήν ακριβώς την περιοχή, η επίσκεψη Πομπέο έχει στόχο να σπρώξει και τη στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας – Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων – Ισραήλ, μετά τη συμφωνία «ειρήνευσης» ανάμεσα στους δύο τελευταίους.

Η προωθημένη αυτή συνεργασία, που εμπεδώνεται ήδη με την παρουσία στη Σούδα αεροπορικών δυνάμεων των ΗΑΕ, φανερώνει ευρύτερες διεργασίες που αναβαθμίζουν το ρόλο του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή και προμηνύουν νέες αρνητικές εξελίξεις για τους λαούς της περιοχής, πλήρως ευθυγραμμισμένες με τα συμφέροντα των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ.

Τέλος, από την ατζέντα δεν θα μπορούσαν να λείψουν ζητήματα εξοπλισμών, ειδικά μετά τη συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας, η οποία περιπλέκει τους ανταγωνισμούς πάνω από την «πίτα» των 4 δισ. ευρώ (2% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τη ΝΑΤΟική πρόβλεψη) που ξοδεύει η Ελλάδα κάθε χρόνο, μεταξύ άλλων και για την αγορά στρατιωτικού υλικού από τις «συμμαχικές» πολεμικές βιομηχανίες, για τις επιχειρησιακές ανάγκες του ΝΑΤΟ και όχι για την άμυνα της χώρας.

Τα αποτελέσματα της επίσκεψης Πομπέο σύντομα θα αποτυπωθούν στις εξελίξεις τόσο στα Ελληνοτουρκικά όσο και στις συνολικότερες διευθετήσεις στην περιοχή, που έχουν ατόφια την ευρωατλαντική σφραγίδα.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί. Τα πανηγύρια της κυβέρνησης ότι το γεράκι του πολέμου έδωσε «ψήφο εμπιστοσύνης» στην ελληνική αστική τάξη πρέπει να κάνουν το λαό να κουμπώνεται και να επαγρυπνεί, δυναμώνοντας την πάλη του ενάντια στην ιμπεριαλιστική εμπλοκή, στις συμμαχίες του κεφαλαίου, στην ίδια την εξουσία του.