Στο
Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών νοσηλευόταν για πολύ σοβαρή ασθένεια μια
γυναίκα ηλικίας γύρω στα 55 χρόνια, κάτοικος της περιοχής της Καλλιθέας Αθηνών.
Είχε περάσει πολλές βδομάδες στο κρεββάτι του πόνου, αλλά οι ελπίδες θεραπείας
λιγόστευαν συνεχώς και οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν πλέον τίποτα άλλο γι’
αυτήν και τη θεραπεία της.
Στο διπλανό κρεβάτι νοσηλευόταν μια άλλη κυρία και αυτή επισκέπτονταν
συχνά και της κρατούσε συντροφιά μια ενορίτισσά μας. Αυτές οι δύο γυναίκες
μιλούσαν συχνά για το θέμα της ανεγέρσεως του ιερού ναού μας, για τις δυσκολίες
και τα εμπόδια, αλλά και για την αγάπη του κόσμου, που πλημυρίζει κάθε Κυριακή
την ισόγειο αίθουσα, όπου γίνονται ακόμα οι Λειτουργίες και οι άλλες
Ακολουθίες.
Η κυρία από την Καλλιθέα, που άκουγε τις συζητήσεις αυτές, βρισκόταν σε
δεινή κατάσταση. Η υγεία της χειροτέρευε με πολύ γρήγορο ρυθμό και οι γιατροί
περίμεναν το τέλος της σε λίγες μέρες. Έπεσε σε κώμα και μόλις που ανέπνεε.
Τότε είδε στον ύπνο της, μάλλον στη συνεχή νάρκωσή της μια μαυροφορεμένη
γυναίκα να την πλησιάζει και να τις μιλά με γλυκειά φωνή:
-Μη φοβάσαι και θα γίνεις πολύ σύντομα καλά…
-Μα δε βλέπεις τι χάλια έχω;
-Μη φοβάσαι. Ο Θεός μας αγαπάει όλους πάρα πολύ…
-Πώς σε λένε, κόρη μου;
-Εμένα με λένε Μαύρα και μένω στην Ηλιούπολη…
Ύστερα χάθηκε απότομα, χωρίς να μετακινηθεί καθόλου. Η άρρωστη δεν
μίλησε. Θυμόταν όμως καλά τα λόγια και τη μορφή της Αγίας. Την άλλη μέρα
ξύπνησε και ένοιωθε πολύ καλύτερα. Σε τέσσερις μέρες είχε γίνει εντελώς καλά
και με δάκρυα στα μάτια διηγήθηκε το όνειρο και την εμφάνιση της Αγίας Μαύρας.
Από τότε έγινε μια πολύ πιστή γυναίκα και δοξάζει το Θεό και θαυματουργική
δύναμη των Αγίων Μαρτύρων Τιμοθέου και Μαύρας, που δεν αρνούνται τη χάρη και
την μεσιτεία των προς τον Κύριο, σε όσους τους επικαλούνται με ακλόνητη πίστη
και ολόψυχη ευλάβεια.
-Ένδοξοι και Θαυματουργοί Άγιοι Μάρτυρες Τιμόθεε και Μαύρα πρεσβεύσατε
υπέρ όλων υμάς.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου