ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ: Η εισήγηση της Λαϊκής Συσπείρωσης, του θέματος για την παιδεία στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ηλιούπολης

«… Μπορούμε να λύσουμε το κτηριακό πρόβλημα σήμερα; Όχι!!! Οι «Κτηριακές Υποδομές ΑΕ» δεν μπορούν να διαθέσουν χρηματοδότηση και καλά κάνουν αφού πληρώνουν Δάνεια!!! Αν λύσουμε το ζήτημα με τα Νηπιαγωγεία που στεγάζονται σε ενοικιαζόμενα κτήρια στην Αγ Μαρίνα, θα είμαστε καλά στις δοσμένες συνθήκες της Χώρας» δηλώνει ο κ. Δήμαρχος στη συζήτηση στο Δημοτικό συμβούλιο!!!

«… Δεν υπάρχει έλλειψη κτηριακών υποδομών σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Πόλη μας…» δηλώνει η πρώην αντιδήμαρχος Παιδείας κ. Μαρκουλάκη!!!

Δηλώσεις χαρακτηριστηκές που αποτυπώνουν την αντιδραστική λογική της Δημοτικής Αρχής που καθηλώνει τις λαϊκές ανάγκες στις επιταγές της πλουτοκρατίας του τόπου και που υπόσχονται να διαιωνίζουν οξυμένες κτηριακές ανάγκες όπως αυτές αποτυπώνονται χρόνια τώρα και οξύνονται ειδικότερα στην Αγ. Μαρίνα (για όλες τις βαθμίδες των σχολείων) και την Πάνω Ηλιούπολη (για δημοτικά και Νηπιαγωγεία), που εμφανίζουν την αντισεισμική θωράκιση των σχολείων ως περιττή πολυτέλεια κοκ. Σχολεία τέρατα όπως το 4^ο Λύκειο – 4^ο Γυμνάσιο, 8^ο-17^ο Δημοτικό που στήθηκαν με την ευθύνη κράτους και Δημοτικών Αρχών και απειλούν την ανάπτυξη και την ασφάλεια των παιδιών θα μείνουν όπως φαίνεται με βάση τις δηλώσεις της δημοτικής αρχής για να σηματοδοτούν το περιεχόμενο της «δίκαιης ανάπτυξης» που απαγγέλετε η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Για να υποδείχνουν στα λαϊκά εργατικά νοικοκυριά και στην πόλη μας ότι αν θέλουν να σηκώσουν τις ανάγκες τους και τις ανάγκες των παιδιών τους ψιλά, πρέπει οι ίδιοι να πάρουν την υπόθεση του αγώνα για ζωή, μόρφωση, δουλειά στα χέρια τους!!!

Ακολουθεί η εισήγηση της Λαϊκής Συσπείρωσης στο Δημοτικό Συμβούλιο στις 15 Σεπτέμβρη 2016:

 

Για τις  ανάγκες των σχολικών κτηρίων και υποδομών στην Ηλιούπολη.

Η ανάδειξη των προβλημάτων από την Λαϊκή Συσπείρωση.

Αδιαφορία στη συντήρηση των σχολείων από την πλευρά του Κράτος και τους φορείς του.

Άγνωστη λέξη είναι για τους περισσότερους δήμους της χώρας η συντήρηση των σχολείων και τα  κονδύλια  πενιχρά που δίνονται. 1.300 ευρώ κατά μέσο όρο ανά σχολείο δίνει το ελληνικό κράτος ετησίως για τη συντήρηση των σχολείων και τις αναγκαίες επισκευές. Συνολικά και πριν από την κρίση,  δίνονται μόλις 20 εκ ευρώ.

Ευρύτερα, η συντήρηση των σχολείων δεν θεωρείται άμεσης προτεραιότητας ζήτημα από το κράτος.

 Στα σχολεία οι σοβάδες πέφτουν, τα κάγκελα σκουριάζουν, οι τουαλέτες υπολειτουργούν, τα υδραυλικά θέλουν συντήρηση για να λειτουργούν σωστά. Η αδιαφορία για τα προβλήματα επιταχύνει τη φθορά με αποτέλεσμα τα κτίρια να «καταρρέουν», ενώ όταν η συντήρηση δεν γίνεται εγκαίρως τότε η ζημιά μεγαλώνει και το κόστος της αποκατάστασης της ζημιάς πολλαπλασιάζεται.

Το πέρασμα της αρμοδιότητας στους Δήμους όξυνε την κατάσταση λιγόστεψε την χρηματοδότηση και έδιωξε από την μέση τον Οργανισμό Σχολικών Κτηρίων (ΟΣΚ), που συγκέντρωνε την ευθύνη σε πανελλαδικό επίπεδο, τον έλεγχο, την γνώση. Στο τομέα της σχολικής στέγης μπήκαν οι εργολάβοι και εκτόξευσαν το κόστος κατασκευής και συντήρησης.

Ιδιαίτερα μετά το 1998 και τη μετατροπή του ΟΣΚ σε Ανώνυμη Εταιρία του Δημοσίου, στο όνομα δήθεν της ευελιξίας και της αναδιάρθρωσης, διευρύνθηκε η εμπορευματοποίηση της Σχολικής Στέγης με την σύναψη εκατοντάδων Προγραμματικών Συμβάσεων με τους Δήμους και την καθιέρωση των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), όπως επέβαλε η ΕυρωΈνωση με τα Κοινοτικά Προγράμματα.

Το αποτέλεσμα ήταν μέσω των ΣΔΙΤ να διεισδύσουν μεγάλοι επιχειρηματικοί και τραπεζικοί όμιλοι στην κατασκευή, συντήρηση αλλά και κερδοσκοπική εκμετάλλευση της Σχολικής Στέγης. Τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις για την κατασκευή και εκμετάλλευση ομάδων Σχολείων, καθώς και η συμμετοχή τραπεζών σε αυτές, απέκλειαν ουσιαστικά τις μικρομεσαίες κατασκευαστικές – εργοληπτικές εταιρίες.

 Από την άλλη μεριά βέβαια οι μεγάλοι κατασκευαστικοί και επιχειρηματικοί όμιλοι που συμμετείχαν στα ΣΔΙΤ, επέβαλαν τους δικούς τους όρους για την υλοποίηση των έργων αυτών και βέβαια την πλήρη ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και την ισοπέδωση εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων.

Χαρακτηριστικό είναι ότι, προκειμένου οι κυβερνήσεις να επιβάλλουν τα ΣΔΙΤ, εγκλώβισαν από το 2007 περίπου 60 επείγοντα έργα σχολικής στέγηςσε αυτά και οι μαθητές ακόμα τα περιμένουν, αφού εν μέσω κρίσης οι επιχειρηματικοί – τραπεζικοί όμιλοι δεν ρισκάρουν ούτε ένα Ευρώ αν δεν τους διασφαλίσουν πρώτα τα κέρδη τους.

Ο προσεισμικός έλεγχος των σχολικών κτιρίων

Σχολεία και Παιδικοί Σταθμοί χωρίς καθόλου ή με μικρές αυλές, με προσθήκες ή διαχωρισμούς αιθουσών, με κάγκελα και άλλες παρεμβάσεις, που αποτελούν εμπόδια και παγίδες σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Προβληματικές ή και ανύπαρκτες δίοδοι διαφυγής.

Η χώρα μας είναι η πιο σεισμογενής περιοχή της Ευρώπης (εδώ εκλύεται το 50 % της σεισμικής ενέργειας στην Ευρώπη) και μια από τις πιο σεισμογενείς χώρες στον κόσμο.

Οι σεισμοί δεν μπορούν να αποφευχθούν ούτε όμως και να προβλεφθούν σήμερα. Όμως οι καταστροφικές επιπτώσεις τους, μπορούν να ελαχιστοποιηθούν, μέσα από μια πολιτική που θα βάζει σε πρώτη προτεραιότητα τη ζωή και την ασφάλεια του εργαζόμενου και της λαϊκής οικογένειας, μια πολιτική που θα ρίχνει το βάρος σε μέτρα πρόληψης και έργα υποδομής, μια πολιτική που θα προωθήσει πλέγμα μέτρων.

Αντισεισμικής προστασίας και θωράκισης.

Στα πλαίσια του καπιταλισμού και της ΕΕ, κάθε σχεδιασμός για πρόληψη «φυσικής καταστροφής» (έτσι και η Αντισεισμική Θωράκιση) αντιμετωπίζεται με γνώμονα την μεγιστοποίηση του κέρδους και την παραπέρα μεταφορά πόρων από τους πολλούς στους λίγους, και όχι τη διάθεση πόρων για την επίλυση του προβλήματος σε όφελος όλων, και ιδιαίτερα αυτών που έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη, όπως είναι οι κάτοικοι πυκνοκατοικημένων περιοχών, οικονομικά και κοινωνικά και ως εκ τούτου και οικιστικά υποβαθμισμένων περιοχών.

Αυτή την πολιτική της μεγιστοποίησης του κέρδους και της συνακόλουθης μη διάθεσης πόρων για την επίλυση των λαϊκών προβλημάτων και στην Αντισεισμική Θωράκιση, υπηρέτησαν πιστά όλες οι κυβερνήσεις και οι πολιτικές δυνάμεις που καλλιεργούν αυταπάτες προσβλέποντας σ’ ένα «καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο» στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που στηρίζουν ολόψυχα την «αυτοτέλεια» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, υποσκάπτοντας την αναγκαία και απαιτούμενη κεντρική Κρατική ευθύνη και αρμοδιότητα σε τομείς όπως η Δημόσια Παιδεία, η  Υγεία και Πρόνοια και βέβαια οι καταστάσεις Έκτακτης ανάγκης όπως η Αντισεισμική Προστασία.

Η αντισεισμική προστασία στη χώρα μας βρίσκεται στη τραγική μοίρα που βρίσκονται τα θέματα «κοινωνικής προστασίας».

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας έχει επισημάνει κατ’ επανάληψη ότι η Αντισεισμική προστασία και θωράκιση – όπως άλλωστε και όλα τα ζητήματα που αφορούν στις υποδομές και την πρόληψη – δεν είναι μια τεχνοκρατική διαδικασία. Αποτελεί πρώτα και κύρια πολιτική – κοινωνική και οικονομική διαδικασία. Γι’ αυτό και τα αίτια των ελλιπών έως ανύπαρκτων μέτρων, της αδιαφορίας των αρμοδίων, πρέπει να αναζητηθούν στον απάνθρωπο καπιταλιστικό τρόπο διαμόρφωσης και  χρήσης του οικιστικού ιστού, των κτιρίων, των υποδομών, της ιδιοκτησίας, της γης.

Στη χώρα μας  στο  σύνολο των σχολικών μονάδων μόνο το 20,9% έχει χτιστεί μετά το 1985, οπότε ξεκίνησε η εφαρμογή του σύγχρονου αντισεισμικού κανονισμού. Τα σχολεία της πόλης μας στην πλειοψηφία τους είναι κατασκευασμένα στην περίοδο 79-90.

Να σημειωθεί επίσης ότι το 10% των σχολικών μονάδων, έχει κατασκευαστεί πριν από μια πεντηκονταετία, που με βάση τους κανονισμούς αποτελεί και το εγγυημένο όριο «ζωής» για το μπετόν!

Σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας, το 30,2% των ελληνικών σχολείων μετρά περισσότερα από 51 χρόνια ζωής! .

Το 10% των σχολείων σήμερα έχει χτιστεί πριν από 41 με 50 χρόνια,  το 15,1% πριν από 40 χρόνια, το 21,3% πριν από 30 και μόνο το 20,9% χτίστηκε την τελευταία 20ετιας!!!

Πριν από το 1959 δεν είχε θεσμοθετηθεί αντισεισμικός κανονισμός για τα κτίρια της χώρας. Στην Ηλιούπολη 1ο και 2ο Δημοτικό είναι πριν από το 1959 κτισμένα και το 1ο Λύκειο κλείνει  την 50ετια!

Από τον τελευταίο μεγάλο σεισμό του 1999 στην Αθήνα μέχρι και σήμερα ελάχιστες κινήσεις έχουν γίνει σχετικά με την αντισεισμική θωράκιση της χώρας.

Στα τέλη του 2009 είχαν ελεγχθεί μόλις 4.932 σχολικές μονάδες, με προτεραιότητα σε αυτές που είχαν κλείσει 50ετία και σε αυτές που βρίσκονται σε νομούς υψηλής σεισμικότητας μετά ουδέν…

Ο ταχύς οπτικός έλεγχος διενεργήθηκε στα σχολεία της επικράτειας με έτος κατασκευής πριν από το 1959 (δηλαδή χωρίς αντισεισμικό κανονισμό), ενώ για τα σχολικά κτίρια που χτίστηκαν μεταξύ 1959-1985, με το μπλοκάρισμα των χρημάτων σταμάτησε και ο αντισεισμικός έλεγχος.

 Να σημειωθεί ότι για τις ανάγκες του προγράμματος, τα κτίρια που στεγάζουν τις σχολικές μονάδες της χώρας έχουν χωριστεί σε τρεις κατηγορίες, ανάλογα με την ημερομηνία κατασκευής τους:

1. Κτίρια που έχουν χτιστεί πριν από το 1959.

2. Κτίρια μεταξύ 1960-1985 (κατασκευή σύμφωνα με τον αντισεισμικό κανονισμό του 1959).

3. Κτίρια μετά το 1986 (κατασκευή με τον αντισεισμικό κανονισμό του 1986).

Όμως και ο πρωτοβάθμιος έλεγχος ποτέ δεν φτάνει. Για να έχει κανείς πλήρη εικόνα, σύμφωνα με τους κανονισμούς του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας, θα πρέπει να ακολουθήσουν άλλα δύο στάδια. Δηλαδή:

1. Να ακολουθήσει ο δευτεροβάθμιος προσεισμικός έλεγχος για την αποτίμηση της σεισμικής ικανότητας με βάση αναλυτικότερους υπολογισμούς και έλεγχος ποιότητας των υλικών για όσα κτίρια προκύψει ανεπαρκής σεισμική ικανότητα.

2. Να γίνει αναλυτική αποτίμηση της σεισμικής ικανότητας και σύνταξη μελέτης αποκατάστασης – ενίσχυσης για όσα κτίρια προκύψει τοπική ή γενική σεισμική ανεπάρκεια από το προηγούμενο στάδιο.

Η επικινδυνότητα των κτιριακών μονάδων (από την άποψη του να προκληθεί τραυματισμός ή θάνατος ανθρώπων) δεν οφείλεται τόσο στην επικινδυνότητα του φέροντος οργανισμού τους αλλά – κυρίως – στην επικινδυνότητα των δευτερευουσών κατασκευών, όπως είναι οι διαχωριστικοί τοίχοι, οι τζαμαρίες, οι σκάλες, οι σοβάδες, τα οροφοκονιάματα, τα γείσα που κρέμονται από ψηλά έτοιμα να πέσουν στο κεφάλι όποιου τύχει να βρίσκεται ή να περνάει τυχαία από κάτω.

Ειδικά σε ότι αφορά στα σχολεία, πρέπει να τονιστεί ότι οι κοινόχρηστοι χώροι και ιδιαίτερα οι τουαλέτες βρίσκονται σε άθλια κατάσταση και αυτό διότι έχουν βασικά δομικά – κατασκευαστικά προβλήματα και επιπλέον δεν υπάρχουν οδηγίες για την τεχνικά σωστή συντήρησή τους.

Στα σχολεία, για να τα προστατευτούν από κλοπές και από το σπάσιμο των τζαμιών από τη μπάλα των παιδιών που αναγκαστικά παίζουν στους διαδρόμους ή πολύ κοντά στις τάξεις, τα έχουν μετατρέψει σε σιδηρόφρακτα φρούρια.

Οι σχολικές μονάδες πρέπει να παίζουν ένα ιδιαίτερο ρόλο κατά τη σεισμική περίοδο και θα πρέπει να σχεδιάζονται έτσι ώστε να καλύπτουν και τη λειτουργία της συγκέντρωσης των εργαζομένων και των οικογενειών τους κατά τις πρώτες ώρες μετά τον σεισμό.

Αντί για αυτό, οι παρεμβάσεις που έγινα και γίνονται, καθιστούν και τα σχολεία, προβληματικά έως επικίνδυνα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης (προσθήκες αιθουσών ακόμα και στις αυλές, κάγκελα παντού, κακοσυντηρημένες τουαλέτες κλπ.). Πολύ χειρότερη είναι η κατάσταση στα Νηπιαγωγεία πολλά από τα οποία στεγάζονται σε μισθωμένα ή ακατάλληλα κτίρια.

Το ζήτημα της αντισεισμικής θωράκισης δεν είναι αρμοδιότητας του Δήμου. Είναι ευθύνη του όμως και όλων μας  η ανάδειξη του ζητήματος. Η απαίτηση το κράτος και οι υπηρεσίες του, η κυβέρνηση να πάρει τώρα όλα τα μέτρα για την περαίωση αυτού του καίριου για τις ζωές των παιδιών ζήτημα.

Με αυτή την έννοια η συντήρηση των σχολικών κτηρίων, η επιβάρυνση που δέχονται αφού τα περισσότερα σχολεία υποδέχονται διπλάσιο αριθμό παιδιών από την φέρουσα ικανότητα τους δεν μπορεί να αποδοθεί με ορούς εικόνας, μια πρόσκαιρης  αντιμετώπισης  προβλημάτων. Μια τέτοια αντιμετώπιση ρίχνει νερό στο μύλο του αποπροσανατολισμού, συσκοτίζει τα πραγματικά προβλήματα, τις αιτίες τους, τον δρόμο και τις προϋποθέσεις για την λύση τους. Λύση και δρόμος που δεν μπορεί παρά να είναι σε σύγκρουση με μια συνολικά αντιλαϊκή πολιτική που σε κεντρικό αλλά και τοπικό επίπεδο προσπέρνα τις λαϊκές ανάγκες ως κόστος!

Ανάγκες στην Ηλιούπολη

Το πρόβλημα της σχολικής στέγης συνεχίζει και παραμένει οξυμμένο σε Αγ. Μαρίνα (για όλες τις βαθμίδες), την Πάνω Ηλιούπολη (για τα δημοτικά) και συνολικά για τα Νηπιαγωγεία στην πόλη μας.

Οι σχολικές υποδομές στην πόλη μας βασιστήκαν στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Η διαδικασία της παραπέρα αξιοποίησης σταμάτησε και γιατί λιγόστευε η χρηματοδότηση από το κράτος τέτοιων αναγκαίων υποδομών αλλά και γιατί οι καταπατητές στην Ηλιούπολη πίεζαν για την ανάκτηση των δημόσιων εκτάσεων και το κράτος δεν παρέμβαινε  υπέρ του δημόσιου συμφέροντος.

Σήμερα η δημόσια γη καταγράφεται ως δημόσια περιουσία που βρίσκεται στα νύχια του ΤΑΙΠΕΔ.

Με βάση τις υπαρκτές ανάγκες χρειάζεται να σχεδιαστεί τώρα ένα συγκεκριμένο σχέδιο αξιοποίησης ΟΙΚΟΠΕΔΩΝ (ειδικά για νηπιαγωγεία υπάρχουν ακόμη οικόπεδα που πρέπει να οροθετηθούν για την συγκεκριμένη χρήση και τις συγκεκριμένες ανάγκες. Στην βάση αυτή να απαιτηθεί και η ανάκτηση της δημόσια γης από τα νύχια του ΤΑΙΠΕΔ.

Είναι αλήθεια ότι μεγάλα δημόσια οικόπεδα στις γειτονιές που εμφανίζεται οξυμένη η  ανάγκη σε σχολική στέγη δεν υπάρχουν πολλά. Όμως υπάρχουν ακόμα λύσεις και πρέπει να οροθετηθούν τώρα.

Στην Αγ. Μαρίνα Τέρμα στην Υπερείδου, αλλά και στην έκταση που διεκδικεί να βάλει στο χέρι η Εκκλησία (πίσω από την ΔΙΑΝΑ – πιθανά να εξεταστεί και μέρος από την έκταση στο Χαλικάκι).

Στην Πάνω Ηλιούπολη και εδώ υπάρχουν ακόμη να εξευρεθούν λύσεις. Η οριοθέτηση των οικοπέδων απαιτεί φυσικά την απαίτηση και της χρηματοδότησης για την ανέγερση των σχολικών μονάδων για την Συντήρηση των σχολικών υποδομών.

• Να δημιουργηθεί Μητρώο Σχολικών Κτηρίων με την ευθύνη της Τεχνικής Υπηρεσίας

• Μεσοπρόθεσμος και Μακροπρόθεσμος σχεδιασμός – απαίτηση της αναγκαίας κρατικής χρηματοδότησης – την αξιοποίηση κονδυλίων και προγραμμάτων του ΕΣΠΑ.

• Να συγκροτηθεί τεχνικό συνεργείο στο Δήμο με προσλήψεις προσωπικού ώστε η συντήρηση να έχει συνέχεια αλλά και για να περιοριστεί το κόστος.

 

Στην βάση της οξύτητας και της ιεράρχησης των προβλημάτων και αναγκών ξεχωρίζουν τα  παρακάτω σχολεία με ανάγκη άμεση παρέμβασης.

Νηπιαγωγεία: Στην Αγ. Μαρίνα 3 ενοικιαζόμενα κτήρια, πολλά σε δημοτικά κτήρια αλλά που λόγω έλλειψης κτηριακών υποδομών, από 3θεσια & 2θεσια, λειτουργούν ως μονοθέσια. Τη σχολική χρονιά 2013-2014, ο αριθμός των μαθητών της πρώτης τάξης των Δημόσιων Σχολείων ήταν 651, σύμφωνα με στοιχεία της Διεύθυνσης Α’/θμιας Εκπαίδευσης. Άρα οι δύο ηλικιακές ομάδες των νηπιαγωγείων (4-5 ετών και 5-6 ετών) είναι στατιστικά περίπου 1300 προνήπια και νήπια. Τα υπάρχοντα νηπιαγωγεία υπολείπονται κατά πολύ σε συνολικό δυναμικό από το σύνολο των παιδιών. Οι βρεφονηπιακοί σταθμοί, ευθύνης του Δήμου, καλύπτουν τον πενιχρό αριθμό των 470 παιδιών τεσσάρων ηλικιακά ομάδων.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ/ΙΕΚ: Μετά την παρέμβαση της Λαϊκής Συσπείρωσης για την κατάσταση των εργαστηρίων ξεκίνησαν εργασίες σε σχέση με το κτηριακό πρόβλημα και τις διαρροές υδάτων στα εργαστήρια και έχουν ολοκληρωθεί τα 2/14 και εξωτερικά στέγαστρα.

Να συνεχιστούν οι εργασίες που έχουν σταματήσει και να ολοκληρωθούν. Προχώρησαν επίσης οι εργασίες για την αναβάθμιση των εργαστηρίων Η/Υ (απομένει ένα ακόμη στο ισόγειο). Αιτούνται την παραχώρηση αίθουσας από το ΕΠΑΛ για να στηθεί ολοκληρωμένα εργαστήριο Γεωπονίας/Τροφίμων.

Ειδικό Σχολείο: Έχει ειδικές ανάγκες και προτεραιότητες, έρχεται και ειδικό ποσό χρηματοδότησης τους, που πρέπει να διατηρείται ξεχωριστά, πέρα από τα ζητήματα λειτουργίας που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο, σχολικά οχήματα με στρατιωτικούς, για οδηγούς και συνοδούς, 3 χρόνια τώρα, βοηθητικό προσωπικό, νοσηλευτής που λείπει, μπαίνει θέμα ανανέωσης, κλιμακωτά, των  ιδιόκτητων οχημάτων του σχολείου, γιατί χωρίς αυτά τα παιδιά θα παραμένουν στα σπίτια τους.

1^Ο ΛΥΚΕΙΟ – 1^ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ: 12 τμήματα, από τα πιο παλιά σχολεία της πόλης, χωρίς αντισεισμικό έλεγχο. Βάψιμο αιθουσών έχει να γίνει χρόνια (η κατάσταση στην αίθουσα των καθηγητών είναι επείγουσα), στάζει η οροφή σε αίθουσες, το τερέν στο προαύλιο είναι σε αποσύνθεση, παρότι είναι έργο 10ετιας, στο Αμφιθέατρο υπάρχει πρόβλημα, (χρειάζεται άμεσα Σχολικός Φύλακας που θα μπορούσε να παίξει το ρόλο του επιστάτη) λόγω συνθηκών στο συγκεκριμένο σχολείο.

4^ο ΛΥΚΕΙΟ – 4^ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ: 14 και 15 τμήματα αντίστοιχα προσεγγίζουν σε αριθμό τα 700 παιδία: 6 Κοντέινερ-αίθουσες(!!!) σε άθλια κατάσταση που πρέπει άμεσα να αντικατασταθούν, 2 αίθουσες βρίσκονται σε πλατύσκαλο, υπάρχουν στέγαστρα με επικίνδυνες τις λαμαρίνες, μόλις 2 τουαλέτες (2 για 80 καθηγητές), πόσιμο νερό, Γυμναστήριο δεν υπάρχει, ενώ υπάρχει ένα υπόστεγο ανεκμετάλλευτο (σε άθλια κατάσταση που όμως με λίγες εργασίες, θα μπορούσε να διαμορφωθεί ως Γυμναστήριο.

1^ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ: Είναι από τα σχολεία που χτίστηκαν πριν το 1959 και απαιτείται ο άμεσος αντισεισμικός έλεγχος, με 14 τμήματα, 1 καθαρίστρια, χορηγία εταιρείας για Η/Υ. Βάφτηκε φέτος εξωτερικά – η πέργκολα έμειναν μόνο οι  κολώνες.

2^ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ: Το γηραιότερο σχολείο στην πόλη μας χωρίς αντισεισμικό έλεγχο, το γυμναστήριο χρησιμοποιείται από κερδοσκοπικούς συλλόγουςκαι το σχολείο πρέπει να διαπραγματευτεί την τυχόν χρησιμοποίηση του το απόγευμα!!!

4^ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ: 245 παιδιά, 13 τμήματα, ο αύλιος χώρος σε κακή κατάσταση χρήζει διαμόρφωσης, Γυμναστήριο παραδομένο και σε κερδοσκοπικούς συλλόγους. Η Σίτιση των παιδιών με ένα γεύμα στο σχολείο δεν είναι πολυτέλεια, ούτε απλά ως ευσπλαχνία των «Δωρητών», για τα τσακισμένα παιδιά.

8^ο & 17^Ο ΔΗΜΟΤΙΚΑ – Αγ Ανάργυροι: 22 τμήματα, 420 παιδιά, προαύλιο μόλις 800 τετραγωνικά, δηλαδή λιγότερο από 2τμ ανά μαθητή!!! Τα παιδιά εδώ στέκονται ακίνητα «απαγορεύεται» να τρέξουν, να παίξουν μπάλα κλπ. Οι 2 αίθουσες του Νηπιαγωγείου στο σχολείο, έγιναν 5 αίθουσες!!! 4 κοντέινερ, η αποθήκη και διάδρομος έγιναν αίθουσες, το 2^ο τμήμα ένταξης λειτουργεί στο υπόγειο, οι τουαλέτες φτιάχνονται τώρα με εργολαβία από …τον σύλλογο γονέων!!!

9^ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ: 150 παιδιά. Είναι το σχολείο που στεγάζεται σε κτήριο του Υμηττού (μαζί με το 3^ο Δημοτικό Υμηττού), αναδείχνει με παραστατικό τρόπο το χρόνιο πρόβλημα της έλλειψης κτηρίων στην περιοχή της Αγ. Μαρίνας,12 αίθουσες και 15 τμήματα και για τα δυο σχολεία. Χρησιμοποιείται η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, το πρώην κυλικείο, η αίθουσα πληροφορικής, ενώ οι αύλιοι χώροι είναι επικίνδυνοι. Ο απαράδεκτος πόλεμος, μεταξύ των Δήμων, έχει μεταφερθεί, ως κλίμα πολέμου, στους Συλλόγους Γονέων και Εκπαιδευτικών.

11^ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ: Το σχολείο με τον καλύτερο περιβάλλοντα χώρο και όμως!!! 3 κοντέινερ και προκλητικό έργο με δαπάνες για την διαμόρφωση τηςοροφής ως «πράσινης στέγης» που έχει εγκαταλειφθεί. Ένα έργο πρόκληση με χιλιάδες ευρώ στους εργολάβους για το τίποτα, ενώ δεν υπάρχει πχ γυμναστήριο. Παιδιά και γονείς αντιμετωπίζουν επιπρόσθετα την αγωνία των κεραιών των εταιριών κινητής τηλεφωνίας, που το κράτος τις αφήνει να αλωνίζουν προκλητικά σε βάρος της υγείας  παιδιών και κατοίκων.

Κλείνοντας: Η λεγόμενη «Λίστα» που κυκλοφορεί (παράτυπα) για Δημοτικά και Νηπιαγωγεία και που παρουσιάζεται ως ευθύνη της οικογένειας. Είναι πρόκληση ειδικά στις μέρες μας! Καλούμε τους εκπαιδευτικούς να μην επιλέγουν τον εύκολο δρόμο της τσέπης των γονιών, να απευθυνθούν στην σχολική επιτροπή, στις Κτηριακές Υποδομές ΑΕ, να συναισθανθούν το βάρος που δεν μπορούν να σηκώσουν οι γονείς, που είτε είναι άνεργοι, είτετους γδέρνει με απανωτή φορολογία το Κράτος, οι Δήμοι και είναι δικαίωμά τους το Δημόσιο Δωρεάν Σχολείο στο 21^ο αιώνα!

Γνωρίστε τις επιχειρήσεις της περιοχή σας.......  κάντε έξυπνες αγορές

Με ένα κλίκ στις κάρτες τους 

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ Η ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Στηρίξτε την προσπάθεια μας με ένα LIKE! ΣΤΟ ε την προσπάθεια μας με ένα LIKE! ΣΤΟ 

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΓΕΥΣΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

ΣΠΙΤΙ ΚΗΠΟΣ

ΓΕΝΙΚΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ 

ΑΥΤΟΚΙΝΗΣΗ

ΥΓΕΙΑ: ΠΟΛΙΤΙΜΗ ΦΙΛΗ

Η ΓΕΛΟΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ KYR