Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

17/7/15 ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΣΤΟΝ ΥΜΗΤΤΟ

18/7/2015 – Οδοιπορικό στον Υμηττό

Ο τόπος αχνίζει, σε κάποια σημεία ξεβράζει μικρές φλόγες κι αλλού καπνό, που θολώνει την ατμόσφαιρα γεμίζοντάς τη με μια απειλή, μια θλίψη, κάτι απόκοσμο…..Το χώμα είναι ζεστό και όλο το τοπίο μοιάζει σαν μια ανοιχτή και φρέσκια πληγή!

Παντού στάχτη, αποκαίδια κι ολόμαυρα δέντρα, γυμνά, ασάλευτα, βουβά, με τη βουβαμάρα του νεκρού, μαύρες λεπτές φιγούρες μέσα στο κάδρο της κατάλευκης πόλης που απλώνεται στα πόδια τους!

Μαύρες φιγούρες που συνεχίζουν να ατενίζουν περήφανα τον ουρανό, σα να μη θέλουν να παραδεχτούν το θάνατό τους αλλά να τονίσουν το μπλε του!

Μαύρες φιγούρες που κάνουν το χωμάτινο δρόμο να φαντάζει πιο άσπρος και μοναχικός…

Ο αέρας που άλλοτε θρόιζε τα φύλλα τους και γλυστρούσε ανάμεσά τους, χαδιάρικα κάποιες φορές πιό ζόρικα άλλες, γεμίζοντας άλλλοτε με μιαν όμορφη μελωδία κι άλλοτε με μιαν άγρια μουσική το διάβα του, σκορπίζοντας τη μοσχοβολιά και τη φρεσκάδα στην ανάσα της πόλης, τώρα ακούγεται απειλητικός και σηκώνει στο πέρασμά του γκρίζα σύννεφα από στάχτη, γεμίζοντας τα σωθικά σου με τη ζεστή και καπνιστή αναπνοή του…

Μόνη ελπίδα σ’ αυτή τη μαύρη ερημιά το πράσινο φρύδι που γλυστρά ξυστά στην πόλη, που σώθηκε σαν από θαύμα, που σώθηκε σαν από πείσμα για να την προστατέψει κρύβοντάς τη πίσω από την πλάτη του! Την πόλη που έμαθε να αγαπά, χωρίς ανταπόκριση πολλές φορές…

Καλοδεχούμενη παραφωνία οι λιγοστές πράσινες κι αφυδατωμένες τούφες των δέντρων, που άντεξαν την πύρινη λαίλαπα και σώθηκαν απ’ το καυτό αγκάλιασμα της φωτιάς!

Στην άκρη του δρόμου μια χελώνα καρβουνιασμένη, μοιάζει ακόμα σαστισμένη απ’ τη μεγάλη ταχύτητα της φωτιάς και τον ξέφρενο κι άγριο χορό της πάνω στις πλαγιές του βουνού, ακολουθώντας το γρήγορο τρεχαλητό του ανέμου…

Χρωστάμε πολλά σ’ αυτό το Βουνό. Η μισή Ελλάδα που ζει σ’ αυτό λεκανοπέδιο προστατεύεται από τα οικοσυστήματα και τη βιοποικιλλότητά του, που δέχτηκαν ένα τεράστιο πλήγμα μ’ αυτή τη φωτιά.

Έχουμε χρέος να το αποκαταστήσουμε, να το φροντίσουμε και να το περιθάλψουμε, προστατεύοντας και περιφρουρώντας το στο μέλλον αποτελεσματικότερα…

Είναι η Ζωή μας, το βουνό που έδωσε και μας δίνει απλόχερα αιώνες τώρα τα ευεργετήματά του, παρ’ όλη τη λεηλασία που δέχτηκε. Το βουνό που μεγάλωσε γενιές ανθρώπων κι έκρυψε πολλές αγάπες……

17/7/2015

Από τις 12 το μεσημέρι μέχρι αργά το απόγευμα κάηκε μια μεγάλη έκταση του Υμηττού από τον Καρέα μέχρι τη Γλυφάδα, φθάνοντας στα όρια των οικισμών. Κατά γενική ομολογία κατοίκων διαφόρων περιοχών (Ηλιούπολης, Καρέα), ακούστηκαν πολλές εκρήξεις (γκαζάκια ως η πιθανότερη πηγή πρόκλησης των εκρήξεων). Δε γνωρίζουμε αν ήταν εμπρηστικοί μηχανισμοί ή απλά άδεια γκαζάκια πεταμένα από ασυνείδητους. Ελπίζουμε το ανακριτικό της Π.Υ. να μπορέσει να βγάλει κάποια άκρη…

Στην Ηλιούπολη η φωτιά έφτασε μέχρι το πυροφυλάκιο, στο τέρμα της Σοφοκλή Βενιζέλου, καίγοντας πολλά στρέμματα δάσους, πολλά τμήματα του οποίου αναδασώθηκαν μετά τις μεγάλες δασικές πυρκαγιές του 1995 και του 1998. Ό,τι είχαμε αρχίσει να καμαρώνουμε τα νεαρά δέντρα και να απολαμβάνουμε το δροσερό και μυρωδάτο αεράκι που περνούσε μέσα από το φύλλωμά τους, δροσίζοντας και δίνοντας ζωή στις γύρω περιοχές και σε μεγάλο τμήμα του λεκανοπεδίου…

Αξιοσημείωτη η προσφορά των εθελοντών δασοπροστασίας και πυρόσβεσης (Ε.Υ.Δ.Π.Η), που για πολλές ώρες μάχονταν στο πύρινο μέτωπο.

Τους ευχαριστούμε πολύ που αφιλοκερδώς και διατρέχοντας πολλούς κινδύνους προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια στην πόλη. Το λιγότερο που μπορέσαμε να κάνουμε γι αυτούς ήταν να προσφέρουμε φαγητό, μετά από μια τόσο κοπιαστική και επικίνδυνη μέρα.
Αξιοσημείωτη η απουσία μέριμνας για τη σίτισή τους από πλευράς Δήμου!
Τα φαγητά προσέφεραν οι: ψησταριά “το σουβλάκι του ασώτου”, παντοπωλείο “Νικολέττα Διακομή”, το αναψυκτηριο “ΠΑΡΑΝΤΙΝΟ”, το καφέ “Smile” και η Κι.Π.Η.